Η Διεθνής Ημέρα για τα Άτομα που Εργάζονται στο Σεξ γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Ιουνίου με αφορμή τη διαμαρτυρία και κατάληψη που ξεκίνησε τη συγκεκριμένη μέρα το 1975 στην Εκκλησία του Saint-Nizier στη Lyon της Γαλλίας από 100 περίπου άτομα που εργάζονταν στο σεξ. Τα αιτήματα των εργαζομένων αφορούσαν στην αποποινικοποίηση και στην παύση της εκμετάλλευσης της εργασίας τους.

Σήμερα, σχεδόν πέντε δεκαετίες μετά, το αιτήματα των εργαζομένων στο σεξ στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης παραμένουν παρόμοια. Η έλλειψη του κατάλληλου νομικού πλαισίου εγκλωβίζει τα εργαζόμενα άτομα σε ένα καθεστώς ευαλωτότητας μέσα στο οποίο στερούνται θεμελιωδών δικαιωμάτων.

The sixth Protecting Rights at Borders Report (PRAB) brings new data on the systematic pushback practices that continue at multiple EU borders. In the first quarter of 2023, 10.691 individual cases of people experiencing pushbacks at European borders have been documented by the PRAB initiative and/or Governments’ procedures. 1.611 of these have undergone a thorough interview process by a PRAB partner to record their demographics, migratory routes, and the rights violations they were exposed to in the joint PRAB data collection tool.

Rights violations remain part of “welcome treatment” during pushbacks

Σπύρος - Βλαντ Οικονόμου*

Ο διάλογος για το προσφυγικό δεν μπορεί να εξαντλείται σε οχυρώσεις

Ζούμε σε μια χώρα όπου θέλουμε να καλλιεργηθούν συνθήκες αξιοπρέπειας και ισονομίας για όλες και όλους ή σε μια χώρα όπου ανάγουμε τους κάθε λογής εξωτερικούς παράγοντες σε απειλές; Ευθύνη της όποιας κυβέρνησης προκύψει σε επικείμενες εκλογές είναι να εκκινήσει τον ουσιαστικό διάλογο και για αυτά και για άλλα.

Του ΣΠΥΡΟΥ-ΒΛΑΝΤ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ*

Ανησυχητικές διαστάσεις συνθηκών επισιτιστικής ανασφάλειας για χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες αποτυπώνει έκθεση της Intersos Hellas, του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες και της HIAS Ελλάδος, που παρουσιάστηκε σε συνέντευξη Τύπου την περασμένη Δευτέρα, με την πλειονότητα των ανθρώπων να έχουν πρόσβαση σε φαγητό μόλις μία με τρεις φορές την εβδομάδα και τη συντριπτική πλειονότητα όσων θίγονται να είναι γυναίκες και κορίτσια. Αυτά, σε μια ευρωπαϊκή χώρα, στον 21ο αιώνα.

Οι λόγοι, πολλαπλοί. Αρκετοί αποτυπώνονται στην έκθεση, δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθούν εδώ. Με αφορμή όμως και αυτό το μελανό ζήτημα, που σαφώς επηρεάζει ευρύτερα στρώματα της κοινωνίας, τίθεται ένας προβληματισμός σε σχέση με τη διάσταση του προσφυγικού-μεταναστευτικού στον δημόσιο διάλογο, αλλά και εν τέλει την κοινωνική πολιτική του τόπου. Ακούμε διαρκώς για «τον φράχτη». Για το πώς θα λύσει τα προβλήματα, επιδρώντας αποτρεπτικά στην άφιξη περισσότερων ανθρώπων ή ακόμη και για το πώς θα οδηγήσει στον τερματισμό των επαναπροωθήσεων –που κατά τ’ άλλα δεν γίνονται– αφού θα έχει εκλείψει η ανάγκη τους.

Ακούμε για το πώς «ο φράχτης» δεν επαρκεί. Αφ’ ενός, γιατί με βάση τον τρέχοντα σχεδιασμό δεν θα καλύπτει το σύνολο της συνορογραμμής. Αφ’ ετέρου, γιατί η μονομερής έμφαση σε μέσα αποτροπής, χωρίς την απαραίτητη διεκδίκηση ενός δικαιότερου ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου, που να στηρίζει εμπράκτως τις χώρες υποδοχής, όπως η Ελλάδα, στη βάση της ουσιαστικής και όχι απλά υλικής αλληλεγγύης, αφήνει εκτός συζήτησης την ίσως βασικότερη παράμετρο ενός πραγματικά ευρωπαϊκού συστήματος ασύλου.

Ακούμε για το πώς «ο φράχτης» το μόνο που θα κάνει θα είναι να οδηγήσει σε πολλαπλασιασμό των κερδών των διακινητών, στην ουσία αυξάνοντας τα κέρδη εγκληματικών ομάδων. Το τελευταίο, εξάλλου, αποτυπώνεται και σε εκθέσεις της Europol, αφού πολύ απλά, όταν κλείνει ένας δρόμος, ανοίγει ένας άλλος, συνήθως πιο επικίνδυνος (βλέπε π.χ. την αύξηση του αριθμού των ναυαγίων), αλλά και πιο κοστοβόρος.

Θα πω χάριν συζήτησης και με επίγνωση της απλουστευτικής παρουσίασης των παραπάνω, πως με τους όρους του σημερινού πολιτικού διαλόγου, όλα τα επιχειρήματα έχουν μια βάση, αν και σαφώς κάποια βλέπουν ορθώς και προς τα δυτικά για την πιο εύρυθμη διαχείριση του ζητήματος, άλλα ενδεχομένως σκόπιμα αποκρύπτουν το κόστος σε όρους ανθρώπινων ζωών και δικαιωμάτων, ενώ άλλα, που δεν έχουν αναφερθεί, ορθώς θέτουν το ζήτημα και υπό το πρίσμα μιας πιο υλιστικής ανάλυσης, που στη σημερινή Ευρώπη δύσκολα θα ακουστεί.

Αυτό που, όμως, δεν ακούμε –κι αν κάνω λάθος, προσβλέπω με χαρά στις όποιες διορθώσεις– είναι μια ουσιαστική συζήτηση για το τι κάνουμε, τελικά, ως πολιτεία και ως κοινωνία για αυτούς τους ανθρώπους, που ήδη ζουν ανάμεσά μας. Για αυτούς τους «Αλλους» –τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους χωρίς χαρτιά– που θέλουμε να φροντίζουν τους συγγενείς μας, να καλλιεργούν τα χωράφια μας, να χτίζουν τα σπίτια μας και ούτω καθεξής, αρκεί να μη φαίνονται πολύ και να μη διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Για αυτό το ζήτημα της ένταξης, που ως έννοια αρχίζει να λαμβάνει διαστάσεις μυθικές – κάτι σαν το δισκοπότηρο: όποιος το βρει, θα (αυτο)ενταχθεί, για τους λοιπούς και τις λοιπές, καλή αναζήτηση σε άλλη χώρα.

Και τελικά τα ερωτήματα που μένουν –ή τουλάχιστον κάποια από αυτά– είναι τα εξής: Ζούμε σε μια χώρα όπου έχει σημασία να εξασφαλιστούν τα αναγκαία μέσα επιβίωσης για όλες και όλους ή σε μια χώρα που είναι ανεκτό κάποιοι και κάποιες να μην έχουν φαγητό; Σε μια χώρα όπου θέλουμε οι άνθρωποι που ούτως ή άλλως ζουν, εργάζονται και συνεισφέρουν ενεργά να έχουν προοπτικές ως μέλη της ίδιας κοινωνίας ή σε μια χώρα που είναι ανεκτές οι Μανωλάδες, με όποιες συνέπειες έχει αυτό και στην εθνική οικονομία (αδήλωτη εργασία και κενά σε ζωτικούς κλάδους);

Σε μια χώρα όπου θέλουμε να καλλιεργηθούν συνθήκες αξιοπρέπειας και ισονομίας ή σε μια χώρα που αρκεί να βλέπουμε μονομερώς και να ανάγουμε τους κάθε λογής εξωτερικούς παράγοντες σε απειλές, ώστε να μη μιλάμε, τελικά, για το τι πρέπει να γίνει και εντός συνόρων; Ευθύνη της όποιας κυβέρνησης προκύψει σε επικείμενες εκλογές είναι να εκκινήσει τον ουσιαστικό διάλογο και για τα παραπάνω.

• Ευχαριστώ θερμά τον αγαπημένο συνάδελφο Νασρουντίν Νιζάμι, συζήτηση με τον οποίο στάθηκε αφορμή για τη σύνταξη του παρόντος άρθρου.

*Υπεύθυνος Συνηγορίας και Επικοινωνίας του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες (ΕΣΠ)

Πηγή: https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/390344_o-dialogos-gia-prosfygiko-den-mporei-na-exantleitai-se-ohyroseis

Athens, Monday May 15th, 2023

NEW REPORT REVEALS THE FOOD INSECURITY EXPERIENCED BY REFUGEES, ASYLUM SEEKERS, MIGRANTS AND UNDOCUMENTED PEOPLE IN GREECE

A new report released by INTERSOS HELLAS in cooperation with HIAS Greece and the Greek Council for Refugees entitled: ‘Being Hungry in Europe: An Analysis of the Food Insecurity Experienced by Refugees, Asylum Seekers, Migrants, and Undocumented People in Greece’ presents evidence met during the implementation of the Food for All project. The report was presented during a press conference held in Athens on May 15th.

Most notably, the data collected through the Food for All project (FfA) implemented by INTERSOS HELLAS in cooperation with the Greek Forum of Migrants (GFM) since December 2021, constitute the backbone of the report, which presents evidence of massive food insecurity affecting migrants, refugees, asylum seekers and undocumented people in Athens.

Ο Λευτέρης Παπαγιαννάκης εξηγεί όσα δεν μας λέει κανείς.

Λέξεις: Λευτέρης Παπαγιαννάκης

Με αφορμή μια τροπολογία σε ψήφισμα σχετικά με τις κατευθυντήριες γραμμές του Προϋπολογισμού της ΕΕ 2024 της Επιτροπής Προϋπολογισμών (BUDG) του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ξέσπασε μια, ομολογουμένως, έντονη και φορτισμένη πολιτική αντιπαράθεση για τον φράχτη στον Έβρο.

Αν και το θέμα είναι απολύτως επίκαιρο, τα στοιχεία όπως παρουσιάζονται στη δημόσια συζήτηση δεν είναι ακριβή και εξηγούμαι:

1. Η ΕΕ δεν χρηματοδοτεί φράχτες αφού σύμφωνα με την Επιτροπή είναι αναποτελεσματικό μέσο για την διαχείριση των συνόρων

2. Την εν λόγω τροπολογία κατέθεσαν 4 πολιτικές ομάδες (Ευρωσοσιαλιστές, Πράσινοι, Renew, Αριστερά) και όχι μόνο ο Δ. Παπαδημούλης. Η τροπολογία επί της ουσίας ζητά από την Επιτροπή να τηρήσει την δέσμευση της ΕΕ για μη χρηματοδότηση φραχτών στο πλαίσιο του προϋπολογισμού της. Δεν ζητάει δηλαδή τίποτα παραπάνω από το να τηρηθούν αυτά που ισχύουν.

3. Την τροπολογία ψήφισαν και 11 μέλη του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), όπου ανήκει και η Νέα Δημοκρατία.

Παρόλα αυτά έχει σημασία να δούμε πολιτικά το ζήτημα που προέκυψε. Με την ψήφιση της τροπολογίας αυτή η BUDG ζητά από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να συνεχίσει να αρνείται την χρηματοδότηση φραχτών και τοίχων αφού, όπως αναφέρει στην τροπολογία, ανησυχεί για την ερμηνεία των συμπερασμάτων της Συνόδου Κορυφής της 9/2/2023.

Να θυμίσουμε ότι στα συμπεράσματα καλούνταν η Ευρωπαική Επιτροπή “να κινητοποιήσει αμέσως σημαντικά ενωσιακά κονδύλια και μέσα για τη στήριξη των κρατών μελών στην ενίσχυση των ικανοτήτων και των υποδομών προστασίας των συνόρων, των μέσων επιτήρησης, συμπεριλαμβανομένης της εναέριας επιτήρησης, και του εξοπλισμού. Εν προκειμένω, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί την Επιτροπή να οριστικοποιήσει γρήγορα την ευρωπαϊκή στρατηγική για την ολοκληρωμένη διαχείριση των συνόρων·” 

Πολλά Κράτη Μέλη ερμηνεύουν αυτή την παράγραφο ως αποδοχή της χρηματοδότησης φραχτών και τοίχων που η Επιτροπή έχει διαψεύσει εκ νέου. Βέβαια υπάρχει μια υποκρισία εδώ αφού ουσιαστικά η Σύνοδος Κορυφής ζητά την χρηματοδότηση πολλών άλλων μέσων διαχείρισης συνόρων, ώστε οι εθνικοί πόροι να χρησιμοποιηθούν για φράχτες.

Ας μου επιτραπεί και μια ακόμα παρατήρηση. Ο Δ. Παπαδημούλης παρουσιάζει την υιοθέτηση της τροπολογίας ως χαστούκι για την κυβέρνηση και η κυβέρνηση με την σειρά της κατηγορεί τον ευρωβουλευτή για μπλοκάρισμα ευρωπαϊκής χρηματοδότησης και επιστροφή στη λογική των “ανοιχτών συνόρων”. Ούτε το ένα είναι είναι σωστό ούτε το άλλο. Το σημαντικό πολιτικό συμπέρασμα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι μέλη του ΕΛΚ επιβεβαίωσαν μέσω του ψηφίσματος αυτού ότι ο προϋπολογισμός της ΕΕ δεν πρέπει να χρηματοδοτεί φράχτες.

*O Λευτέρης Παπαγιαννάκης είναι Διευθυντής του Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες. .

Πηγή: https://parallaximag.gr/parallax-view/ti-pragmatika-symvainei-me-to-frachti-toy-evroy

Athens, 28 March 2023: On 17 March, the Greek Council for Refugees (GCR) and the Hellenic League for Human Rights (HLHR) sent a joint letter to the UN High Commissioner for Human Rights, the UN Special Rapporteur on the situation of human rights defenders, the UN Special Rapporteur on the rights of migrants, the Commissioner for Human Rights of the Council of Europe and the European Commissioner for Migration and Home Affairs.

In their letter, the organisations highlight the long-standing nature of reported pushbacks incidents at the country's borders. Yet they stress that in recent years there has been a paradigm shift vis-à-vis the management of refugee and migrant arrivals, which has led to an exponential increase in the number of relevant complaints.

We, the undersigned, 16 organisations, members of the Child’s Rights Advocacy Network, working to support asylum-seeking and refugee children in Greece, wish to express our concerns about the proposed provisions for unaccompanied and separated children in a newly proposed Immigration Code and call on Greek authorities to reconsider Article 162 of this Code and amend it so that and updated version  covers the serious legal gap currently facing unaccompanied children and ensures the rights of all unaccompanied children in practice, including once they have reached adulthood, or will soon reach adulthood, which is currently not the case.

Last week, we were both alarmed and disappointed to see that the newly proposed Immigration Code was suddenly published for an unrealistically short period of public consultation on 7 to 14 March 2023, without sufficient time provided for meaningful review and recommendations to ensure it aligns with what is best for unaccompanied children or that it addresses the significant gaps in legal status these children continue to face in Greece.

We are compelled to express our collective concern regarding not only the insufficient consultation provided, but also the content of the proposed new code, which does not offer solutions for the vast majority of unaccompanied children who remain outside the asylum system. Instead, the proposal seems set to create even more challenges for these children, increasing their barriers to gaining legal status in the country.

This comes despite the explicit commitment we received from the Deputy Minister of  Migration and Asylum, Ms. Sofia Voultepsi, during the event "Children without documents, children at risk. Until when?" organized on July 12, 2022 by members of the Child Rights Advocacy Network. Both at that time and since, the Deputy Minister stated that there was a "clear political will" to address the gap in the legal status faced by unaccompanied migrant children in the country, before and after they reach adulthood.

And, yet the criteria stipulated in the new regulation of how adult citizens from third countries or stateless persons who entered Greece as unaccompanied minors can obtain a ten-year residence permit fail to reflect the reality on the ground.

With this legislative initiative, an important opportunity is lost; that of protecting and acknowledging unaccompanied and separated children who ultimately remain outside the asylum system. Absolutely no provision is included in the proposed bill for unaccompanied children whose request for international protection is rejected while they are minors. This is contrary to the best interests of the child, which should guide the decisions of all public authorities, but also contrary to public statements by these same relevant authorities. As a result, unaccompanied children are once again left without legal documents and exposed to all forms of exploitation, without substantial access to protection, health benefits or education.

As for unaccompanied children who become adults while in Greece, in order to receive the ten-year residence permit, the new Code requires them to have a permanent authorisation of stay in the country, i.e. a permanent residence permit. But, if these unaccompanied children who have just come of age had already secured such an authorisation, they would not even need the legislative intervention introduced by this article in the first place. This, in fact, despite the Prime Minister's own statement on January 17, 2023 that "unaccompanied children turning 18 that have completed three (3) years of education should rightfully be given the possibility to remain in the country and  to join the Greek state if they so wished."

However, in addition to requiring that they already have a permanent residency permit, and already successfully completed at least three (3) grades of the Greek formal education, the potential beneficiaries of the ten-year residence permit must also have been accepted at either a Vocational Apprenticeship School of the Public Employment Service, a Vocational Training School, or a higher educational establishment.

This last requirement that they must have obtained admission to one of the above schools is particularly onerous since only a very limited number of unaccompanied minors who have reached adulthood can meet this condition. After all, experience in the field has shown us that, for unaccompanied children, even a 3-year "successful" attendance at the Greek school is a significant challenge. This is due to systemic and chronic issues impeding the effective inclusion of children with a migrant/refugee background in the Greek school system, causing a student population of "two speeds".

Finally, we wonder why the second-generation children will now be left without a residency permit (see paragraph b of the above article). Previously, they were able to obtain one with the provisions of Law 4251/2014 regardless of their parents' status, as long as they had established strong ties with the country (birth in Greece, school attendance, etc.).

The signatory organizations of the Children's Rights Advocacy Network believe that a special residence permit should be granted to unaccompanied children solely based on the fact that they are children and that they are transitioning to adulthood, aiming to safeguard the best interest of each unaccompanied child in the country.

THE CO-SIGNING ORGANISATIONS

1. ARSIS Association for the Social Support of Youth
2. Better Days Greece
3. ΕLIX
4. Generation 2.0 for Rights, Equality & Diversity
5. Greek Council for Refugees
6. The HOME Project
7. HumanRights360
8. International Rescue Committee (IRC) Hellas
9. INTERSOS Hellas
10. Lighthouse Relief
11. Mobile Info Team
12. Network for Children’s Rights
13. Safe Passage
14. Schedia (Raft) -Center for Artistic and Pedagogical Training
15. SolidarityNow
16. Terre des hommes Hellas

Pushbacks and intimidation of human rights defenders are a systematic part of an unofficial but carefully planned migration and border policy

A new report by the Greek Council for Refugees (GCR) documents extreme violence against people seeking asylum at Europe’s external border. Pushbacks of refugees to Turkey are widespread, and involve humiliation, illegal detention, intimidation, physical and sexual violence, and arbitrary confiscation of personal belongings.

Pushback cases before ECtHR and/or Greek Public Prosecutor

This report contributes to an existing body of extensive evidence of the Greek state’s illegal pushbacks practice, by providing particularly detailed descriptions of 11 pushback cases at the Evros border region and the Aegean islands, and 2 cases of pullbacks by the Turkish authorities in Evros.

Illegal detention in official and unofficial detention sites

In all cases detailed in the report, asylum seekers were arbitrarily held in official or unofficial detention sites, for periods ranging from a few hours to a full day before eventually being pushed back. In three cases, people identified their place of detention as the Neo Cheimonio Border Guard Station.

Sexual Violence

In all the reported cases, asylum seekers were subjected to strip search during their unofficial detention. In at least three cases, people reported incidents of sexual violence, ranging from humiliation to sexual assault and rape.

Pushback of two Palestinian recognized refugees

In June 2022, two Palestinians recognised by the Greek authorities as refugees and legally residing in the island of Kos were illegally apprehended in the middle of the street. They were brought to a small storage room with other people, body searched and then raped. Twelve hours later, the guards tied their legs, put them in a van and boarded them in a boat. They threw them in the sea on a half-deflated raft until the Turkish coast guard rescued them.

Criminalization of legal aid organizations

Evidence from the report also shows how human rights defenders supporting refugees, including NGOs like the Greek Council for Refugees, are increasingly intimidated and obstructed in their work by the Greek authorities. Instead of stopping these rights violations, the Greek government is targeting those who support refugees, framing them as enemies of the state and smugglers in an attempt to silence them and hinder their human rights work.

Alkistis Agrafioti Chatzigianni, Advocacy Officer at the Greek Council for Refugees, said:

“This research shows that unless the EU and Greek authorities finally put an end to these illegal border policies, they will only become more violent and widespread. The government must immediately cease all violations at its borders and allow human rights defenders to do their important work of supporting people seeking asylum.”

Kleio Nikolopoulou, Advocacy Officer at the Greek Council for Refugees, said:

“Pushbacks and border violence have become the rule rather than the exception in Greece. They are an unacceptable symptom of a broken European asylum policy and what is even more alarming is the EU standing by as these rights violations become a common trend throughout European borders. The EU needs to put in place a migration system that upholds asylum rights.”

Notes to editors

Alkistis Agrafioti Chatzigianni and Kleio Nikolopoulou are available for interview and comment.

Link to the Report.

Link to the Executive Summary.

GCR is calling for the EU and European countries to work together to create an asylum system that works. We want the EU to:

• Take disciplinary action and launch infringement proceedings against the Greek state for well-documented, long-term, and systematic breaches of international and EU law in its treatment of asylum seekers, including during the conduct of pushback operations.
• Increase transparency and scrutiny over the Greek authorities’ use of EU funds for migration management purposes, to ensure that EU funds are not being misused to fund operations that endanger migrants and refugees or violate EU law.
• Stop striking up dubious migration deals with non-EU countries to outsource the EU’s responsibility for people seeking safety.
• Recognize the shrinking civic space in Greece and the dangerous trend of criminalization of HRDs at EU’s external borders.

We call the Greek Government and the Greek judicial authorities to:

• Stop the illegal pushback operations and not remove asylum seekers and recognized refugees from Greek territory.
• Initiate criminal investigations bringing to justice those accountable for the criminal offences committed against the asylum seekers during the pushback operations.
• Ensure that human rights defenders and civil society organizations can operate without undue interference and legal representatives of asylum seekers can provide legal assistance without hindrance.

Contact information

GCR Communications Officer I Kostas Vlachopoulos: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Η ΕΕ μοιάζει να κάνει σχεδιασμούς μέσα σε μια φούσκα, αποκομμένη από την παγκόσμια πραγματικότητα και εντέλει χωρίς να αντιλαμβάνεται τον ρόλο και την ευθύνη της εντός του πλαισίου των παγκόσμιων εξελίξεων.

Σπύρος - Βλαντ Οικονόμου*

Την Πέμπτη 19 Ιανουαρίου, η επίτροπος Μετανάστευσης και Εσωτερικών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ιλβα Γιόχανσον, εκφώνησε ομιλία στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου, στο πλαίσιο συζήτησης για την ποινικοποίηση της ανθρωπιστικής βοήθειας.[1]

Η ομιλία παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τρέχουσα ελληνική πραγματικότητα, όπου η διαχείριση του προσφυγικού-μεταναστευτικού έχει καταλήξει σχεδόν ταυτόσημη, στον δημόσιο λόγο, με ζητήματα ασφάλειας και προστασίας των συνόρων και το μέτρο σύγκρισης της επιτυχίας συνώνυμο με τη μείωση στις αφίξεις προσφύγων και μεταναστών.

Ο πρώτος λόγος είναι η αυξανόμενη και συστηματική δυσφήμηση, συχνά με όρους που θολώνουν τα νερά μεταξύ κριτικής και απλής συκοφαντίας, του έργου οργανώσεων και ακτιβιστών της κοινωνίας των πολιτών, με ενεργή συνεισφορά στο πεδίο της έρευνας και διάσωσης στη θάλασσα, αλλά και ευρύτερα, στην παροχή βοήθειας σε πρόσφυγες και μετανάστες στα σύνορα της χώρας και στην ανάδειξη των συστηματικά καταγγελλόμενων από διεθνείς φορείς και εποπτικά όργανα επαναπροωθήσεων.